Historia
Matogówki
Historia domu
Rodzina Matogów przywędrowała do Paczółtowic z okolic Myślenic (Podhale). Marcin z żoną Magdaleną wybudowali dom w sąsiedztwie późniejszej kuźni.Teren podmokły nie pozwalał na dalsze zamieszkanie, zatem nabyli ziemię , na której ich syn Antoni z żoną Marianną wybudowali w 1878 roku dom w obecnym miejscu. Świadczy o tym napis na belce stragarzowej z wyrytą rozetą
Fondator Antoni Matoga 1878 rok 9 dnia lipca (podpis pod zdjęciem belki)
Następnie w tym domu zamieszkiwał ich syn Piotr z żona Marcjanną. Kolejnymi potomkami rodu byli Józef Matoga ożeniony z Marią z domu Kaczmarczyk, a następnie nasi rodzice Stefania (z domu Matoga) i Józef Mikołajski.
„Matogówka” jest jednym z wielu charakterystycznych budynków wznoszonych na wsi na przełomie XVIII i XIX wieku. Oryginalny układ pomieszczeń czyli sień i symetrycznie rozmieszczone po obu stronach dwie izby oraz przylegająca komora zostały w pełni zachowane. Komora,strych oraz piwnica z podcieniami służyły do przechowywania narzędzi,płodów rolnych oraz trzymania zwierząt. Materiałem budowlanym był miejscowy wapień zwany martwicą oraz drewno.
Mimo wielu remontów tego domu, zadbano o zachowanie charakterystycznych elementów i tradycyjnego wykończenia Świadczy o tym między innymi odsłonięta ściana z martwicy, belki stragarzowe, progi drewniane, nadproża łukowe, zabielane fragmenty powały oraz drewniana ściana z bali Pamiątki kultu religijnego przechowywane z pieczołowitością, świadczą o głębokiej wierze przodków przekazywanej z pokolenia na pokolenie. W jednej z izb na belce wyryto wezwanie do św. Floriana:
„ RP 1905 Panie to nasze mieskanie broń nas od ognia św Floryjanie
W „Matogówce” zachowało się wiele pamiątek rodzinnych.Ich pięknem i historią chcemy się z Państwem podzielić prezentując je w naszych wnętrzach.
Pódźcie haw to ujrzycie!
Rozeta
Rozeta (kwiat życia, gwiazda heksapetalna) to motyw ornamentalny i symboliczny, był często wykorzystywanym symbolem w sztuce ludowej. Rozeta nawiązywała do pradawnych symboli Słowian odnoszących się do kultu słońca. Swoją formą przypomina stylizowany kwiat o sześciu symetrycznie rozmieszczonych płatkach, wpisany w okrąg.
W budownictwie drewnianym rozeta umieszczana była na nadprożu, bądź sosrębie (belce stropowej), także na meblach i przedmiotach codziennego użytku. Zwyczaj umieszczania rozety należał do obrzędów związanych z budową domostw. Rozeta miała chronić przed złymi mocami, zapewniać szczęście i pomyślność.
Ten zagadkowy symbol pojawiał się na przestrzeni tysiącleci na różnych kontynentach. W okresie renesansu symbol wzbudził zainteresowanie samego Leonarda da Vinci
Motyw rozety został zaadaptowany przez pierwszych chrześcijan jako symbol zmartwychwstałego Chrystusa – Porannej Gwiazdy.
Przez wiele wieków znak ten był z wielką czcią i precyzją ryty w drewnie, wykuwany w murach starych świątyń i na płytach nagrobnych przez ludzi, którzy wierzyli że jest symbolem światła, wszechwiecznego dobra – Boga, znakiem mającym zabezpieczyć ich przed złem i przynoszącym im zdrowie, płodność i wszelką pomyślność.
Nasi przodkowie zadbali, aby ten wieloznaczeniowy symbol umieścić na belce swojego domostwa.
